Kasia mówi do mnie szeptem

Po książce Żona Beduina, wydanej w 2011 roku, czytelnik ma okazję zapoznać się z drugim tomikiem poezji Szept i przestrzeń. Słupska poetka Katarzyna Nazaruk (ur. 1974 r.), absolwentka Filologii Polskiej i Bibliotekarstwa w Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku precyzyjnie i z rozmysłem czaruje czytelnika. Mówi szeptem a szept brzmi w zamkniętej przestrzeni niczym ryk syren okrętowych. Zmysły czarowane są pięknymi poetyckimi tekstami, które zmuszają do refleksji nad relacjami między kobietą a mężczyzną. Chociaż książka zadedykowana jest córkom i ukochanemu mężczyźnie to czytając ją doznaję uczucia, jakby te szepty skierowane były do mnie osobiście a Katarzyna Nazaruk chce mi coś opowiedzieć.Już w wierszu Refleksy wyraża tęsknotę i chęć powrotu do miejsc, które znaczone były /...przyspieszonym oddechem/. Potwierdza to kolejny wiersz Skrytość, gdy /esemesowa uczuciowa papka/ nie daje wejść w jej ciało. Jedynie bliskość i rzeczywistość zachęca wniknąć w siebie, jak w /Dolinę Kwitnącej Wiśni/, zanurzając się z ukochanym /... po piersi /W wodospadach uczuć Krki/...
Żeński podmiot liryczny ukryty w wierszach szeptem powraca do wspomnień, odkrywa swoje fantazje erotyczne i marzenia miłosne, i do których chce powrócić. Marzy, ponieważ nie czuje spełnienia... To nieodgadniona filozofia zmysłów i smaków miłości, nawet tych niespełnionych. Autorka nawet twierdzi, dowodząc w wierszu Pistacje, że pieszczoty to takie chrupanie orzeszków.Przestrzeń książki to zbiór pięknych, subtelnych liryków o zabarwieniu erotycznym, nienużących przenośni, porównań, pragnień czy oczekiwań:
... Jest credo naszego zespoleniaDoznaniem elektryzującymBestialsko cielesnymNiebezpiecznie pięknym
Pragnę być dotykanaKażdym twoim dniemNiezawstydzona jawnogrzesznicaNocy i poranków ... (Zespolenia)
W wierszach Katarzyny Nazaruk czytelnik dozna prawie wszystko, co jak mgła otacza kobietę i mężczyznę... Samo życie, jego wzloty i upadki, narodziny i śmierć, miłość i nienawiść, radość i smutek, splot uniesień i rozstań. Ujął mnie wiersz zatytułowany Miłosne epitafium, który przytoczę w całości:
Miłość zawyłaI zdechłaDuże małżeńskie łożeOd tej poryZaczęło być zimneKażde z nichWyruszyło szukaćNowego ogrodu miłościKalecząc stopy wkraczaliW niebezpieczne związkiKażde z nich dotknęło jeszczeNagiej piersiCałowało szyję i usta kochankaAle widziało zawsze trumnę pierwszejMiłościProjektowało pomnik dla niejZe świadomością że wspólnieZamordowali ten związekDuszCierpliwie pokutują
Czy zasłużą na raj?
Żal, gorycz rozstania, pretensje do partnera i siebie samej, jakaś trwoga i pytanie: /Czy zasłużą na raj?/. Niezależnie od przyczyny, w życiu najsmutniejsze są jednak rozstania. Poetka stara się wskazać coś co może wpłynąć na wyobraźnie czytelnika by otwierał kolejne drzwi do szczęścia, jednak żadnych rad nie daje, bo i dać nie może. Recepty na udany związek dwojga ludzi nikt nie znajdzie. Sami w sobie musimy ją odszukać by złagodzić rodzący się ból .../nierozwiniętego pąka piwonii/...
Katarzyna Nazaruk swoim sprawnym piórem udowodniła, że potrafi zafundować czytelnikowi barwę metafizycznych doznań kobiecych, do których tym razem dostęp mają również mężczyźni. Z przyjemnością przeczytałem książkę i serdecznie zachęcam wszystkich do zapoznania się tą subtelną poezją.
Ktoś kiedyś powiedział, że w poezji już wszystko napisano o miłości, jednak tomik Szept i przestrzeń dowodzi, że tak nie jest.Jerzy Granowski.
Szept i przestrzeń - Katarzyna NazarukWydawnictwo książkowe IBiS Warszawa 2014Redakcja Adam SiemieńczykProjekt okładki Barbara JurkowskaOkładka miękka, stron 36ISBN 978-83-7358-157-9