Światowy dzień POKOJU. Po sylwestrowych uciechach zastanówcie się czy Magistra vita est?

 czytelny wizerunek swastyki (na fotografii otwierającej ten artykuł).
Przy mnogości stowarzyszeń patriotycznych (i znamienitych działaczy) rodzi się pytanie „Czy Wy Obywatele Rzeczpospolitej rozumiecie stare rzymskie hasło „Historia magistra vita est! [Historia nauczycielką życia!]
Ja, Zdzisław Piotrowski, wnuk Walentego Piotrowskiego, Polaka poddanego pruskiego, szukającego sposobu na przeżycie w kopalni westfalskiej, syn Jana Piotrowskiego (urodzonego w Recklighausen), który niezwłocznie po odzyskaniu niepodległości II Rzeczpospolitej żył nas pograniczu i doświadczywszy katorgi II wojny światowej stał się Pionierem Ziem Odzyskanych ...
Mógłbym prezentować moje (albo mojego ojca ) wspomnienia, ale jako historyk (bez tytułu naukowego) zacytuję dokumenty:
Amanda - Anna Ratajczak, urodzona w 1895 roku, narodowości niemieckiej, członek partii NSDAP, wykształcenie 8 klas, starszy felczer w szpitalu Obrawalde.
[Omijam pytania aby wyeksponować odpowiedzi]
W szpitalu „Obrawalde" pracowałam w ciągu 23 lat, ostatnie moje stanowisko - starszy felczer.Personel pracowników szpitala „Obrawalde" składał się z osób narodowości niemieckiej, a od roku 1940 do pracy w szpitalu przyjmowano tylko członków NSDAP.Pracownikom szpitala stawiano szczególne wymagania, dlatego, że w szpitalu tym stosowano środki uśmierzające ludzi, co miało być zachowane w ścisłej tajemnicy.Do szpitala „Obrawalde" przybywali ludzie z licznych miast Niemiec w zorganizowanym trybie. Dostarczano ich transportami kolejowymi. Transporty te przychodziły trzy razy w miesiącu. W każdym transporcie przeciętnie było do 250 osób. Kontyngent przybywających do szpitala składał się w zasadzie z obywateli Związku Radzieckiego, uprowadzonych do pracy w Niemczech z rejonów okupowanych. Ludzie ci byli wycieńczeni głodem i zmęczeni pracą ponad siłę. Również w mniejszym stopniu przybywali ludzie narodowości niemieckiej niezdolni do pracy. Ponadto organa ścigania kierowały tam ludzi politycznie niepewnych, którzy także byli uśmiercani.
W szpitalu „Obrawalde" uśmiercaliśmy ludzi przez wprowadzenie pod skórę morfiny i skopolaminy w 50 % stosunku przy użyciu strzykawki. W zależności od stanu zdrowia danego osobnika wstrzykiwano od 5 do 20 centymetrów sześciennych wspomnianych składników. Po dokonaniu zastrzyku zgon następował po upływie 2-4 godzin. Przyjęta była zasada, że zastrzyki robiono rankiem i na noc.Na oddziale żeńskim gdzie ja pracowałam jako starszy felczer, uśmiercano od 8 do 10 kobiet, ile osób uśmiercano na oddziale męskim tego nie wiem. Przypuszczam, że dziennie uśmiercano ogółem 15 osób.Ja osobiście uśmiercałam dziennie od dwóch do czterech osób. Niezależnie od tego w żeńskim oddziale pod moim kierownictwem uśmiercano dziennie do pięciu osób. Ogółem za cały okres dwóch lat osobiście uśmierciłam do 2500 osób, a na całym żeńskim oddziale uśmiercono ponad sześć tysięcy osób.
* * *
Tu przerywam czytanie zeznań Frau Ratajczak złożonych wobec starszego funkcjonariusza śledczego Wydziału Kontrwywiadu „Smiersz" kapitana G. Kabanowa.Miejsce nazistowskiej kaźni Szpital „Oberwalde" dzieli jedynie 54 kilometry od kamienicy przy ulicy Kupieckiej w polskiej Zielonej Górze na której frontonie od pół roku widnieje swastyka symbol nazizmu .Policja, Straż Miejska i liczni politycy (radni, posłowie) przechodzą, widzą i... są obojętni.