Szkice Waśkiewicza. Nowa książka o lubuskich literatach

Waśkiewicz pojawił się na Ziemi Lubuskiej w 1946 r., jako pięcioletnie dziecko. Z matką, która zaczęła wówczas pracować jako nauczycielka, osiedlił się w Lubsku, potem przenieśli się do Starego Zagoru koło Dychowa, następnie do Kożuchowa i na końcu do Zielonej Góry. Tutaj Waśkiewicz zatrudnił się w bibliotece wojewódzkiej, zaczął też pisywać wiersze, recenzje, szkice. W 1964 r. podjął pracę w redakcji czasopisma społeczno-kulturalnego „Nadodrze”. Wydał kilkanaście zbiorów wierszy, książki krytycznoliterackie, liczne opracowania.

Gdy w 1979 r. wyprowadził się do Gdańska, okazało się, iż w minionym okresie był jednym z nielicznym krytyków zajmujących się życiem literackim regionu w okresie jego kształtowania się, czyli w latach 50., 60. i 70., a jedynym, który opisał je bardzo dokładnie, jak sam to określał, „od środka”. Był bowiem częścią tegoż środowiska. Ale nawet wówczas, gdy osiedlił się nad Bałtykiem nie zerwał kontaktów z ziemią swego dzieciństwa i młodości. Przyjeżdżał tu często, bywał jurorem Lubuskiego Wawrzynu Literackiego, w ostatnich latach pisywał o zielonogórskich poetach do pisma „Pro Libris”, uczestniczył w 40-leciu i 50-leciu oddziału Związku Literatów Polskich, do którego kiedyś należał.

Książka zawiera - zebrane przez Eugeniusza Kurzawę - wszystkie najważniejsze prace A.K. Waśkiewicza opowiadające o lubuskich literatach z osobna i syntetycznie, niemal naukowo, o całym środowisku pisarskim. To znakomite kompendium wiedzy dla studentów, badaczy, jak też ludzi kultury, którzy zapamiętali kształtowanie się lubuskiej kultury w tamtych latach. Rzecz niepowtarzalna.

Warto dodać, że dzieło nie miałoby szans druku, gdyby nie życzliwe wsparcie prezydenta Janusza Kubickiego.

Pozycję zredagował Eugeniusz Kurzawa, wstęp napisała prof. Małgorzata Mikołajczak