Made in Blue Republic
---> Otwarcie 10.03.2017, godzina 19:00
---> Wystawa czynna do 02.04.2017
Wystawa Made in Blue Republic jest silnie związana z obecną globalną rzeczywistością. Wyjście poza ograniczenia pracowni-laboratorium, stało się metodą “kolekcjonowania i fabrykacji” fragmentów przedmiotów, ich klasyfikacji, wymyślania i zapominania o nich gdzieś w drodze po świecie, w czasie rozmaitych projektów badawczych na różnych szerokościach geograficznych. Nasuwa się obraz artystów podążających śladem wielkiej Maszyny Zniszczenia, podnoszących z ziemi okaleczone fragmenty, by potem próbować z ich pomocą odnaleźć zagubioną całość. Ten obsesyjny wysiłek zdaje się być częścią DNA artystów, urodzonych i wychowanych w kraju, który wielokrotnie musiał wymyślać się od nowa, budując całość ze szczątków tego, co kiedyś było.
Niektóre z powracających tematów w tej praktyce artystycznej, to uwikłanie w rozgrywki władzy i bezprawia, bezdomność w świecie, bezdomność natury, fabrykacja dylematów, sentymentalizmów, konfabulacji. Tematy te wypływają z empatii dla niepotrzebnych, odtrąconych, zmarginalizowanych.
Wypełniając większość sali BWA Zielona Góra, pokrywając podłogę tak szczelnie, że zostaje jej niewiele na swobodne poruszanie się, instalacja ze znalezionych, ‘poprzerabianych’ i gotowych przedmiotów (ready-made), gromadzonych przez artystów w różnych krajach w ciągu ostatnich dziesięciu lat, ma w sobie lekkość i jest tak delikatnie wyważona, że łatwo ją zakłócić. Ujawnia ona nietrwałość zamierzeń i wielkich narracji cywilizacyjnych. Artyści Blue Republic uczynili z braku stabilności swój sposób postępowania i ta jakość jest widoczna we wszystkich elementach projektu: w głównej instalacji składającej się z tektury, magazynów, puszek, styropianu, kawałków drewna, blachy, drutu, gruzu, rysunków na papierze i innych materiałach, i monumentalnych rysunków wykonanych czarną taśmą klejącą na ścianach galerii.
Czarna taśma jest dla Blue Republic coraz częściej materiałem wyboru: jest narzędziem w ich obecnym kierunku poszukiwań ciążącym ku improwizacji i działaniom performatywnym. Prace same w sobie są tymczasowe, ubogie i ulotne, a czarna taśma radykalnie przekształca i animuje płaszczyznę ścian, wyzwalając trójwymiarowość.
Instahistorie z VIKI GABOR
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
