Co kryje w sobie niezwykły park w Przytoku? Są tam 300-letnie drzewa, drewniane rzeźby, piękny pałac

Park zajmuje około 7,3 hektara powierzchni. Pomysłodawcą parku krajobrazowego, w roku 1792, był Hans Ernst von Stentsch. W samym jego środku znajduje się neorenesansowy pałac, który wybudowano w latach 1864-1867.
Po drugiej wojnie światowej znajdował się tu m.in. PGR. W 1986 roku utworzono w pałacu
Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Miejsce to upodobali sobie artyści i nauczyciele. Odbywały się tu liczne plenery, międzynarodowe obozy wakacyjne, szkolenia i kursy pedagogiczne.
W parku można zauważyć drewnianą rzeźbę z dedykacją dla byłego dyrektora ośrodka, nieżyjącego już Bogdana Szafrańskiego.

Park ma urozmaiconą rzeźbę terenu. Jest tu naturalne wzniesienie i wąwóz wraz z zadrzewieniem w postaci sosen i robinii akacjowych. Jest też staw z półokrągłym cyplem.
Wśród licznych roślin i drzew znaleźć można m.in. jodły jednobarwne, żywotniki zachodnie, jałowce wirginijskie, forsycje pośrednie. Starodrzew tworzą lipy drobnolistne, dęby szypułkowe, olsze czarne, klony pospolite, jesiony wyniosłe, robinie akacjowe.

- A mnie tu urzekł platan kolonolistny. No taki klimat tworzy jakby baobab z „W pustyni i w puszczy” – mówi Wioleta Tamaryś z Zielonej Góry, która z całą rodziną wybrała się do Przytoku i Zaboru na niedzielną wycieczkę i się dobrze do niej przygotowali, drukując informacje ze strony Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. – Wyróżnia się tu też jedlica, sosna wejmutka i sosna czarna.
Najstarsze drzewa w parku mają 300 lat, przeciętnie po około 150. Ciekawe kompozycje tworzą bluszcze. Podziwiać tu można także inne rośliny i sezonowe kwiaty.