Konie, bryczka, młodzieżowa asysta honorowa to Ostatnia Podróż Zbyszka Majewskiego

Jest tutaj uroczy wiejski cmentarz, położony pod lasem, wyżej niźli główna ulica wioski. Łatwo trafić bo kilkadziesiąt kroków od ośrodka jest ulica Cisowa, a na rogu tabliczka informacyjna, że cmentarz.
Dzisiaj tą drogą szedł kondukt żałobny. Szliśmy za bryczką. Tym razem lejce trzymał stylowo ubrany stangret, a Zbigniew Majewski był wieziony, w urnie.
Tuż przed bramą cmentarną naliczyłem 420 Jego Uczniów, Jego Przyjaciół, Jego Znajomych.Niektórzy mieszkają daleko, ale „Wielkiego Majewskiego" odprowadzali wespół z Zielonogórzanami.
Ceremonialnie wniesiono urnę do cmentarnej kaplicy gdzie odprawiona została msza święta żałobna w intencji Zmarłego.
Przy grobie, o godzinie 16,02 przy dźwiękach trąbki grającej „Ciszę" wzbiło się w niebo tuzin gołębi. Zanieśli do Nieba duszę (rogatą, ale jakże szlachetną) Tego, którego okrzyknięto Szeryfem Drzonkowa.
Znała Go cała sportowa Polska i zachodnia połowa Europy.
Śliczna pogoda ułatwiała (niesionej przez gołębie) duszy Szeryfa wzrokowe pożegnanie z ośrodkiem, który wymarzył i zbudował.
Jego kowbojski kapelusz niczym relikwia był niesiony na honorowej poduszce w kondukcie.
* * *
Coś mi mówi, że Zbyszek już w poniedziałek zapisze się na audiencję do Bozi aby wyjednać zgodę na zorganizowanie anielskiej drużyny piłki nożnej albo innego, widowiskowego sportu. To dla ożywienia Nieba, w którym tylko chóry anielskie opiewają chwałę, a rywalizacji sportowej i okazji do wręczania medali brak. Już Majewski Niebo rozrusza...