Najpiękniejsze trasy rowerowe w Zielonej Górze i regionie. Tu widoki zapierają dech, nogi i rower niosą ku przygodzie! - lista szlaków

Trasą granic Zielonej Góry. 100 km obłędnych widoków i walki z samym sobą

Trasą granic Zielonej Góry. 100 km obłędnych widoków i walki z samym sobą

Pobudka o 4 rano
To jedyna taka trasa w Zielonej Górze. Liczy ponad 100 km, wiedzie nowymi granicami miasta i dostarcza mnóstwa wrażeń. I uprzedzam, nie jest łatwa. Zresztą, ludzie w ogóle mówią, że jestem „świrem”. Kiedy tylko mam wolny dzień - mimo iż spać kładę się około północy - jestem w stanie obudzić się i postawić swój organizm na nogi już o 3-4 nad ranem! Ale nie robię tego bez przyczyny, oczywiście. Dziś zabieram was w podróż nieco zmodyfikowaną trasą ultramaratonu!

Tylko ty, natura i piękne widoki
Szlak wiedzie głównie duktami leśnymi i przecina takie miejscowości i osiedla jak: Zieloną Górę Osiedle Cegielnia, Rybno, Łochowo, Jeleniów, Jarogniewice, Barcikowice/Zatonie, Sucha, Nowy Kisielin, Jany, Stożne, Las Nadodrzański (w tym fragment przy Odrze), Wysokie, Przylep, Zieloną Górę Osiedle Leśne. Trasa to jedna pętla zaczynająca się i kończąca w Zielonej Górze. Zapytacie co po drodze? Poza pięknymi widokami, budzącą się do życia przyrodą, zahaczamy o spory kawałek historii naszego regionu.

Zawsze zaczynam przy zabytkowej Wieży Braniborskiej (przy niej akurat mieszkam), by od razu wystrzelić w kierunku Parku Braniborskiego oczywiście. I kiedy większość zielonogórzan przewraca się w łóżku na drugi bok, ja mam już za sobą panoramę miasta i zapierający dech wschód słońca. Zaś przed sobą: dziesiątki kilometrów dróg pełne niespodzianek. Prawda, że pięknie? Mój szlak wiedzie przez Wzgórza Braniborskie (tak, dokładnie tam znaleźć możemy słynną Wieżę Bismarcka, zwaną również Wilkanowską).

A tak prezentuje się w oryginale trasa zielonogórskiego ultramaratonu:

Nasjłynniejsza w regionie kałuża i Las Odrzański
Z Wilkanowskiej Góry rower niesie mnie w miejsce, gdzie w okresie jesienno-zimowym znajduje się słynne rozlewisko. Chodzi o teren w okolicach Jarogniewic. Deszczowa aura może sprawić, że w zasadzie nie da się tam przejechać na sucho. Dlaczego uwielbiam to miejsce? Bo zawsze ma w sobie coś dzikiego. Latem wydaje się bardzo przyjemne, zaś zimą potrafi zaskoczyć i być nieprzewidywalne. Podobnie jest ze znajdującym się kilkadziesiąt kilometrów dalej Lasem Odrzańskim, który wręcz uwielbiam. Jest to bardzo specyficzne miejsce, gdzie zawsze czuję się nieco odizolowany. W zależności od aury panuje tam niepokojący półmrok lub efekt nieśmiało przebijającego się przez korony drzew słońca. Ach, no i wilgoć! Przygotujcie się, że po wizycie w tym lesie wasz rower zupełnie nie będzie przypominał pojazdu sprzed kilkudziesięciu minut.

A z Lasu Odrzańskiego to już rzut beretem w kierunku Przylepu i Zielonej Góry. I to właśnie te ostatnie 30 km potrafi dać najbardziej w kość. Bo teren wcale nie robi się bardziej płaski, a nogi nie podają tak, jak na początku wyprawy... Musicie jednak wiedzieć, że każdy kilometr tej potrafi bombardować zmysły, zaś natura z jaką, jako rowerzyście, przychodzi obcować, potrafi zaskoczyć i zmusić do dodatkowego wysiłku. I to jest chyba w tym wszystkim najpiękniejsze! I gwarantuje wam, że nigdzie indziej poza krajobrazami nie zobaczycie w czasie jazdy tylu saren, dzików, jelenii, lisów czy wiewiórek. Owsze trasa z jednej strony wymaga od nas bardzo dobrego przygotowania, zaś z drugiej nagradza pięknem natury. Dlatego właśnie wam ją polecam. Do zobaczenia na szlaku!

Autor: Michał Korn