Pożegnaliśmy Zdzisława Piotrowskiego, zielonogórskiego Szambelana [ZDJĘCIA]

Zdzisław Piotrowski więcej już nie pomacha szablą, nie pokaże swojej kolejnej publikacji, w której wychwalać będzie Winny Gród. W wieku 80 lat odszedł na inną służbę, na inny deptak... Kiedy odszedł red. Antoni Łusiak, w książce wspomnieniowej Zdzisław Piotrowski napisał: „W opinii wielu obserwatorów stosunki czytelnika „Gazety Lubuskiej” Zdzisława Piotrowskiego z redaktorem działu miejskiego, Antonim Łusiakiem można było zakwalifikować do średniego stanu męskiej przyjaźni. Obaj kochamy Zieloną Górę i szanujemy jej mieszkańców. Świadomie użyłem określenia kochamy, bo ja ciągle żyję, a Antoni, hen z zaświatów, przypatruje się Zielonej Górze i przeżywa radości z pozytywnych działań, a smuci się z pechów czy niedoróbek”. Teraz pewnie przypatruje się miastu Szambelan. Tym tytułem określało go wielu zielonogórzan. Zdzisław Piotrowski urodził się 14 kwietnia 1938 roku. Gdy miał 10 lat, przybył z rodzicami do Zielonej Góry. Często wspominał miasto pełne magnolii, ogródków, winnic. I pierwszą swoją szkołę, która znajdowała się w obecnym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli. Po maturze został kierownikiem klubu kultury „Zastal”. Potem pracował m.in. w: CPN-ie, Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego, Lumelu, Wojewódzkim Urzędzie Statystycznym, PTTK, Turyście, Spółdzielczość Pracy Rembud, Nafcie. Żartował, że wie, co zrobić z bronią, bo był strażnikiem w Zastalu. Przez lata był stałym gościem naszej redakcji. I choć nie zawsze zgadzaliśmy się z jego pomysłami, nie sposób odmówić mu zaangażowania w sprawy miejskie. - Pierwszy raz poznałem Zdzisława Piotrowskiego ponad 20 lat temu - przyznaje prezydent Janusz Kubicki. - Pracowałem wtedy w jednym z mediów lokalnych. Pomagałem mu w wydaniu jego publikacji. Potem często dyskutowaliśmy o mieście. I wydawało się, że Szambelan na deptaku będzie zawsze. Był barwną postacią... Ewa Duma często wspominała go w kronikach miasta. Bo był wszędzie tam, gdzie się coś działo. Radny Andrzej Bocheński bliżej poznał Szambelana, gdy był marszałkiem, a los województwa stał pod znakiem zapytania. Bardzo angażował się w obronę naszego regionu. - Brał udział w demonstracjach w Warszawie. W swoim kontuszu z czasów Jana III Sobieskiego i szalbą wzbudzał zainteresowanie wszystkich stacji telewizyjnych - opowiada też Andrzej Brachamński. - Miał wiele ciekawych pomysłów. Jeszcze za czasów Edwarda Mincera mówiłem, że przydałby się mu asystent z miasta, który pomógłby w ich realizacji. Bo tak to często nie doczekiwały się wykonania. Zdaniem A. Brachmańskiego wadą Szambelana było to, że wszystko zbierał. Nie podobało się to jego otoczeniu. - Należało mu w tym pomóc. Nie wyszło, co potwierdza słabość opieki społecznej - mówi radny Brachmański, który niemal każdego dnia spotykał Piotrowskiego pod szafą z książkami przy ratuszu. Wyciągał lektury, przynosił swoje. Był bohaterem filmu „Nachbar” Andrzeja Fidyka, który opowiadał o życzliwej współpracy między Polakami i Niemcami. A Szambelan przyjaźnił się z niemiecką rodziną. W poniedziałek rano, 29 stycznia, wyszedł z domu z torbami książek, które chciał oddać. Zasłabł. Zdążył je przekazać, ale już nie osobiście... W piątek, 2 lutego, o godzinie 13.10 pożegnaliśmy Szambelana na nowym cmentarzu przy ul. Wrocławskiej. Ceremonię poprowadził Henryk Makuszewski, świecki ceremoniarz. Zielonogórskiego Szambelana żegnała rodzina oraz znajomi. Na pogrzebie pojawił się również prezydent Janusz Kubicki. W trumnie, Zdzisław Piotrowski przy lewej ręce miał środowe wydanie Gazety Lubuskiej. Odszedł na inną służbę, na inny deptak... Przeczytaj też:X-Demon w Zielonej Górze. Właściciele klubu spotkali się z Januszem Kubickim. Klub szuka nowych ochroniarzy. Co z koncesją na alkohol?