Sen w karnawale

Gdzie zabawa tam i Bachus. A może nieco inaczej. Gdzie Bachus tam i zabawa. Zielonogórski Bachus raczej się nie udziela. Przynajmniej ja nie widziałam. Co innego jego mali kompani. Kilku z nich wręcz szaleje. Nie przejmują się czy jest śnieg, czy go nie ma. Że jest nawet i mroźno. Jak dobra zabawa to i chłód niestraszny. Taniec rozgrzewa.
Mnie też zrobiło się cieplej jak zobaczyłam ich zabawę. Chciałam zobaczyć jeszcze więcej, nie odmówili. Weszli na wysokie obroty, już nie nadążałam. W oczach się dwoiło i troiło, jakby zostali sklonowani bo zamiast jednego, momentami widziałam kilku.
Słyszeli, że od kilku lat, zielonogórzanie witają nadejście nowego roku na miejskich imprezach. Liczyli na udział w zabawie, ale jej nie było. Postanowili, że zabawią się sami. Będą kręcić figury przez cały czas karnawału co i czynią. Nawet przy najbardziej karkołomnych, ani razu nie upuścili swoich naczyń. Mimo brzuszków wirują z lekkością baletnic. Zapraszali mnie do swoich kręgów. Nie miałam okazji pobawić się z nimi.
Usłyszałam jeden z najbardziej nienawistnych dźwięków. Budzik...
To był tylko sen, ale zdążyłam jeszcze uchwycić w kadrze kilka obrazów.
* * *Żeby nie stracić kontaktu z zielonogórskimi bachusikami polecam galerię, gdzie jest też mapka z bachusikowym szlakiem autorstwa Bogusława_ZG.https://picasaweb.google.com/106329855968662787925/KCKPZR