Święcenia biskupa pomocniczego ks. Adriana Puta już za tydzień w konkatedrze

- Głównym konsekratorem będzie abp Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce, a współkonsekratorami - abp Andrzej Dzięga, metropolita szczecińsko-kamieński i bp Tadeusz Lityński. W uroczystości wezmą również udział biskupi z sąsiednich diecezji, zwłaszcza tych, które wchodzą w skład Metropolii Szczecińsko-Kamieńskiej, duchowieństwo diecezjalne, zaproszeni goście i wierni świeccy – informuje ks. Andrzej Sapieha, rzecznik prasowy Kurii Diecezjalnej w Zielonej Górze.

Obrzęd święceń biskupich ma miejsce podczas mszy św. Po odczytaniu Ewangelii, elekt zostaje przedstawiony zgromadzonym wiernym i odczytuje się papieskie pismo nominacyjne.

Następnie główny szafarz święceń wygłasza homilię, w której wyjaśnia istotę urzędu biskupiego. Po wysłuchaniu homilii elekt wyraża publicznie wolę wiernego wypełniania powierzanego mu posługiwania biskupiego.

Zgromadzeni modlą się za mającego przyjąć święcenia, śpiewając litanię do wszystkich świętych. W czasie tego śpiewu elekt leży krzyżem.

Po odśpiewaniu litanii ma miejsce istotny obrzęd święceń: główny szafarz święceń oraz inni obecni biskupi wkładają w milczeniu ręce na głowę elekta, po czym główny szafarz wygłasza modlitwę święceń. W jej trakcie diakoni trzymają nad głową elekta otwartą księgę Ewangelii. Po modlitwie głowę nowo wyświęconego biskupa namaszcza się świętym krzyżmem, czyli olejem poświęconym w Wielki Czwartek i służącym do sprawowania czynności sakramentalnych.

Obrzęd święceń kończy się przekazaniem księgi Ewangelii, nałożeniem pierścienia biskupiego i mitry oraz wręczeniem pastorału. Nowo wyświęcony biskup otrzymuje również pocałunek pokoju od głównego szafarza i wszystkich obecnych biskupów.

Ks. Adrian Put jest duchownym Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. Urodził się 4 listopada 1978 r. w Szczecinie. Święcenia kapłańskie przyjął 22 maja 2004 r. w Gorzowie z rąk bp. Adama Dyczkowskiego. Po święceniach pracował najpierw jako wikariusz w Lubsku i Gorzowie Wlkp., następnie jako redaktor odpowiedzialny Aspektów – zielonogórsko-gorzowskiej edycji tygodnika katolickiego Niedziela oraz pomocniczy duszpasterz młodzieży.

W roku 2015 został proboszczem parafii pw. św. Stanisława Kostki w Zielonej Górze. Od 2 sierpnia 2021 r. kieruje jako proboszcz zielonogórską parafią konkatedralną.

28 czerwca 2022 r. Ojciec Święty Franciszek mianował go biskupem pomocniczym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej przydzielając mu stolicę tytularną Furnos Minor.

Jako swoje zawołanie biskupie biskup nominat przyjął słowa "In unum congregare" (Zgromadzić w jedno). Zgodnie z kościelną tradycją będzie się również posługiwał swoim herbem biskupim.

Herb biskupa nominata wpisany jest w tarczę gotycką dzieloną w pas. Zgodnie z panującymi zasadami nie ma on żadnych ozdób w rodzaju koron, płaszczy, podpór, trzymaczy, ozdób honorowych innych godności. Jest za to zwieńczony zielonym kapeluszem pielgrzymim.

Kapelusz nad tarczą herbową wskazuje miejsce danego prałata w hierarchii kościelnej. Purpurowy przysługuje kardynałom, a zielony używany jest przez patriarchów, arcybiskupów i biskupów. Wywodzi się z kapelusza pielgrzymiego i przypomina o pielgrzymowaniu do Domu Ojca, a także podkreśla obowiązek głoszenia Ewangelii po całej ziemi. Z kapelusza wychodzą dwa rzędy zielonych sznurów, które kończą się sześcioma zielonymi chwostami. Ich liczba wskazuje godność posiadacza herbu. Dwanaście oznacza, że posiadacz tego herbu pełni urząd biskupa.

Za tarczą leży w słup pojedynczy pozłacany krzyż procesyjny również oznaczający godność biskupią posiadacza herbu. Jest on znakiem gotowości głoszenia Ewangelii, naśladowania Chrystusa i posługi apostolskiej. Wywodzi się on z krzyża noszonego przed papieżem, patriarchą, legatem lub arcybiskupem dla podkreślenia godności osoby.

W górnym polu tarczy barwy czerwonej znajduje się srebrny Baranek Boży ze złotym krzyżem i kielichem ofiarnym. To symbol Chrystusa Zbawiciela. Baranek Boży posiada swoje ważne miejsce we współczesnej lubuskiej heraldyce kościelnej. Znajdował się on już w herbie pierwszego biskupa w Gorzowie Teodora Benscha, który na Ziemię Lubuską i Pomorze Zachodnie przybył, będąc wcześniej administratorem apostolskim Warmii, skąd zaczerpnął ten symbol. Podobnie Baranek Boży występuje zresztą bardzo często jako godło w heraldyce kościelnej i posiada bardzo długą tradycję biblijną.

W dolnej części tarczy na błękitnym tle umieszczony jest srebrny most łączący dwa brzegi, a pod nim płynie wzburzona woda. To nawiązanie do jednego z podstawowych zadań każdego biskupa, który jako pontifex (od łac. pons — «most» i facere — «robić»; budowniczy mostów) ma być tym, który ma łączyć tam, gdzie jest podział, ma przekraczać bariery podziałów, te widoczne, a niekiedy niewidzialne, które uniemożliwiają spotkanie. Zadaniem pasterza jest więc przede wszystkim budowanie mostów pomiędzy Bogiem i człowiekiem, ale także pomiędzy ludźmi. Most z herbu przypomina również, że najważniejszym mostem jest zawsze Jezus Chrystus, Bóg-Człowiek, ten, który łączy w sobie to, co ludzkie, z tym, co Boskie.

Dewiza umieszczona pod herbem, nazywana także hasłem pasterskiej posługi: „IN UNUM CONGREGARE” zaczerpnięta została z Ewangelii według św. Jana 11, 51-52: „Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno”. Gromadzenie rozproszonych jest zadaniem każdego biskupa, który jak Chrystus ma wyruszać, by odnajdywać zagubioną owcę i by rozproszonych łączyć w jednej wspólnocie Kościoła.

Prezentowany Herb ukazuje zatem podstawowe zadanie stające przed biskupem, który ma gromadzić w jedno rozproszonych i prowadzić ich do Chrystusa, prawdziwego Baranka Bożego żyjącego w swoim Kościele; zaś szczytem tego spotkania ma stawać się Eucharystia, będąca ofiarą i ucztą Baranka, który daje życie światu.