Winiarka Emma jest gotowa, ale teraz nie stanie w Zielonej Górze, bo... nie ma pieniędzy na dokończenie pomnika

Rzeźba winiarki Emmy jest gotowa. Odlana w brązie. Prezentuje się wspaniale. Widzieli ją na własne oczy rzeźbiarz Artur Wochniak i regionalista Tomasz Czyżniewski, którzy pojechali do odlewni „Garstka Studio” w Śremie. Winiarka chciałaby już do domu, ale niestety jest problem.

Jaki problem jest z rzeźbą Winiarki Emmy? Nie ma jej na czym postawić. Miała wrócić na swoje dawne miejsce, czyli na skwer między al. Niepodległości, Chrobrego. Ale zagospodarowanie terenu oraz ta część pomnika z piaskowca, na którym miała spocząć Emma jest za droga. W budżecie obywatelskim zapisano na ten cel maksymalnie 200 tysięcy złotych.
- Tymczasem w przetargu padła kwota 340 tys. zł i… niestety został unieważniony. To był drugi przetarg. Sytuacja jest patowa. Nie wiem kiedy pomnik powstanie – mówi pomysłodawca powrotu Winiarki Emmy do Zielonej Góry Tomasz Czyżniewski (jest też ojcem zielonogórskich bachusików).

Na razie dzięki uprzejmości właścicieli odlewni w Śremie: Piotra i Andrzeja Garstków rzeźba może pozostać u nich. Jak długo?

Zdaniem Tomasza Czyżniewskiego są teraz możliwe trzy rozwiązania tego problemu.

• - ogłaszamy kolejne przetargi licząc, że cena znacząco spadnie (taki spadek wydaje mi się mało realny). Termin realizacji jest wielką niewiadomą
• - ograniczamy zadanie, usadawiając Emmę na niewielkim cokole mieszcząc się w kwocie z budżetu obywatelskiego. Emma stanie na skwerze, ale raczej nie odtworzymy w pełni przedwojennego pomnika. Termin realizacji – duża szansa, że w przyszłym roku.
• - szukamy dodatkowych pieniędzy poza budżetem obywatelskim, to jednak wiąże się z przeniesieniem pomnika bliżej deptaka, w bardziej uczęszczane miejsce. Miałby pełnić podobną rolę jak Bachus – punktu spotkań i często fotografowanego miejsca. Termin realizacji – duża szansa, że w przyszłym roku.

Które rozwiązanie wydaje się Państwu najbardziej rozsądne? Czekamy na głosy!

Przypomnijmy za regionalistą, że autorem rzeźby winiarki był prof. Arnold Kramer. Jego dziełem jest fontanna z Dylem Sowizdrzałem do dziś działająca w Brunszwiku. Z tego miasta pochodziła Emma Freitag, która po wyjściu za mąż za przemysłowca Karla Heinego przeprowadziła się do Czerwieńska, a później do Zielonej Góry. To ona ufundowała fontannę wraz z rzeźbą winiarki.

Do realizacji pomysłu Emma Heine namówiła prof. Kramera, który przyjechał do miasta w 1914 r. Stworzył winiarkę naturalnej wielkości. Powstał projekt, który trafił do odlewni. Niestety wybuch I wojny światowej przerwał prace. Ważniejsze były armaty, nie pomniki.

Po wielu perypetiach rzeźbę ustawiono dopiero w 1937 r. Podczas II wojny światowej zniknęła bezpowrotnie.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:
ZOBACZ ZIELONOGÓRSKIE POMNIKI I POZNAJ MIASTO