Zielona Góra. Pożegnanie pełne niespodzianek. Zobacz, jak pracownicy MZK podziękowali swojej pani dyrektor!

Cóż to było za wyjątkowe pożegnanie?! Nic dziwnego. Jak powtarzało wiele osób – Barbara Langner to wyjątkowa osoba, to i jej pożegnanie i życzenia szczęśliwej emerytury musiały być wyjątkowe! Pracownicy zrobili swojej pani dyrektor superniespodziankę!

Pracownicy MZK dziękowali Barbarze Langner:

Pracownicy Miejskiego Zakładu Komunikacji zastanawiali się, w jaki sposób podziękować swojej szefowej za tyle lat pracy. Nie da się tego wszystkiego, co czują, wyrazić słowami, czynami. Ale chociaż w jakiś symboliczny sposób chcieli przekazać swoje pozytywne emocje, wyrazy uznania i wdzięczności.

W czwartek pracownicy MZK zaprosili swoją panią dyrektor na spotkanie. Przekazali jej magnolie, by posadziła ją pod oknami MZK. Będą jej strzec jak oka w głowie. Bo magnolia już na zawsze ma przypominać im każdego dnia uśmiech szefowej. Istniejącemu w zajezdni rondu nadali imię Barbary Langner (szefowa odsłoniła tablicę z nazwą ronda). Zdaniem pracowników nikt tak jak szefowa zasługuje na objęcie patronatem tego miejsca (zresztą i bez oficjalnego nadania powszechnie było one nazywane Rondem Szefowej).W zakładowej Izbie Pamięci natomiast przygotowano specjalnie poświęconą pani dyrektor gablotę. Ją również uroczyście odsłoniła Barbara Langner. Wspaniałą niespodzianką była też książka ze zdjęciami Barbary Langner od początku jej pracy w MZK aż do dziś. Przekazali jej także piękne bonzai do hodowania w domu, a związkowcy ofiarowali leżak do zasłużonego wypoczynku na działce rekreacyjnej… Nie obyło się też bez przejażdżki najstarszym autobusem wokół ronda imienia Barbary Langner.

Zapytaliśmy zielonogórzan, z czym lub kim kojarzy im się MZK? Spodziewaliśmy się, że najczęściej usłyszymy: z autobusami elektrycznymi, przystankami, komunikacją. Tymczasem najwięcej osób wymieniło nazwisko pani dyrektor.
- No trudno, żeby nie kojarzyć MZK z Barbara Langner. To nazwisko-legenda, nazwisko-instytucja – mówili zielonogórzanie, a jeden z nich dodał: - Pani Langner zastała MZK „drewniane” a zostawia „murowane”. To dwa różne światy. Komunikacja w Zielonej Górze jest od lat wymieniana w kraju, i nie tylko, jako wzorcowa.

O szefowej Miejskiego Zakładu Komunikacji, Barbarze Langner, pracownicy mówią, że to właściwy człowiek na właściwym miejscu. Fachowiec, twardy negocjator, ale z wielkim sercem.
- To nie tylko człowiek zarządzający tak trudną ekipą, ale przede wszystkim dobry człowiek. Przekonałem się sam i moi koledzy, że w trudnych życiowych sytuacjach, zawsze można było liczyć na panią dyrektor. A to jest najważniejsze – mówi jeden z kierowców MZK. – Mam porównanie jak jest w innych firmach. Nasza sytuacja była wyjątkowa.

Inni podkreślają, że pani dyrektor zawsze przejmowała się uwagami pasażerów. A wiadomo jak to jest, możliwości są ograniczone. Poza tym jeszcze się taki nie urodził, który by wszystkim dogodził. A ludzie chcieliby mieć autobus pod domem sąsiada (bo przecież nie pod swoim) i żeby często jeździł. Jednak pani dyrektor robiła co mogła, by choć część oczekiwań mieszkańców spełnić.

Bardzo ciepło o pani dyrektor wypowiadają się lokalni dziennikarze. Bo to jedna z nielicznych osób, pełniących ważne funkcje, która miała znalazła dla nich czas i z życzliwością odpowiadała na wszelkie, czasem bardzo dziwne, pytania. Rozumiała, że w mediach liczy się czas i nie kazała długo czekać na wyjaśnienia. Nie były to także zdawkowe odpowiedzi, ale rzetelne i wyczerpujące. Do każdej zgłaszanej sprawy podchodziła z dużym zaangażowaniem. Doskonale rozumiała, że działają oni w imieniu mieszkańców, którym trzeba wyjaśnić co i jak… Dziennikarze bardzo sobie to cenili. I dodają, że od początku kontaktu z panią dyrektor czuło się, że to nie tylko fachowiec z krwi i kości, ale także, a może przede wszystkim – skromny i dobry człowiek!

Barbara Langner to zielonogórzanka z urodzenia, absolwentka Wydziału Mechanicznego dawnej Wyższej Szkoły Inżynierskiej. Należała do pierwszego rocznika, który ukończył ten wydział. Miała indeks z numerem 39!
Zaraz po studiach na pięć lat wyjechała do Kożuchowa, bo miała stypendium fundowane. Ale potem wróciła do Zielonej Góry.

Z Miejskim Zakładem Komunikacji związana jest od 1980 roku. W 1992 roku objęła stanowisko dyrektora MZK. Kierowała kilkusetosobowym zespołem. Kiedy pytaliśmy panią dyrektor, czy trudno rządzić firmą, w której większość pracowników to mężczyźni, odpowiadała:
- Nie dzielę tak ludzi, raczej na tych mądrych i mądrych inaczej.
- A czy łatwiej dziś rządzić niż dawniej?
- Trudno porównać, czasy są inne, inne problemy, technologie, możliwości. Dzięki wsparciu Unii Europejskiej udają się duże inwestycje.

Prezydent miasta Janusz Kubicki na swoim profilu napisał: - Pani Basi dziękuję za wszystkie lata zaangażowania. Wspólnie zrealizowaliśmy największy w historii naszego miasta projekt. Postawiliśmy na elektromobilność i słusznie! Dzisiaj jesteśmy miastem zielonej komunikacji. Pani Basi życzę dużo zdrowia i realizacji pasji w wolnym czasie.
A z tego co wiemy, lubi ona czytać książki, uprawiać działkę i… jogę. No i oczywiście spędzać czas z dziećmi i wnukami. Czas na spełnianie tych planów i marzeń! Bo największe zawodowe marzenie – wymiana taboru na elektryczny i wykonanie różnych inwestycji z tym związanych (jak przebudowa i modernizacja zajezdni MZK, budowa centrum przesiadkowego, nowych pętli z ładowarkami itd.) już się spełniło!