Żelazko może być psem, a wieszak Cyganką. O tym przekonują się widzowie "Krawca Pana Niteczki" w Zdrojowym Teatrze Animacji

Józef Niteczka trafia na staż do pracowni krawieckiej. Są tu krawcowe od haftu krzyżykowego i od prawych rękawów. Pracują także Niuniuś i pan magazynier. Jest oczywiście energiczna kierowniczka. Nad pracownią zbierają się czarne chmury, gdy okazuje się, że nie ma ani nici, ani materiałów, by cokolwiek uszyć. A zamówień byłoby mnóstwo, bo oto zjawiają się widzowie i każdy chętnie złoży zamówienie na spodnie, surdut czy żakiet. Już nawet każdy został pomierzony miarką krawiecką.

Skoro nie można uszyć spodni, to uszyjmy bajkę - proponuje Józef Nitczka. I zaczyna snuć opowieść o krawcu, któremu Cyganka przepowiedziała, że zostanie królem. Każdy pracownik pracowni krawieckiej dopowiada kolejną przygodę i bajka zostaje uszyta.

Pan Niteczka spotyka po drodze Stracha na wróble. Razem docierają do Pacanowa, w którym od wielu dni pada deszcz. Miasteczku grozi zalanie, więc Krawiec Pan Niteczka wspina się po drabinie do nieba i zszywa dziurę w chmurze. Przestaje padać, wychodzi słońce, a w nagrodę Krawiec otrzymuje rękę Królewny i zostaje Królem.

Prosta historia opowiedziana jest w sposób, który przykuwa uwagę dorosłych i dzieci. Od początku widzowie są wciągnięci w spektakl. Zaczynając od pobierania miary przez pracowników pracowni krawickiej, po granie na scenie lwów i tygrysic, stonogi i balonika. Publiczność szyje to przedstawienie razem z aktorami i bardzo jej się to podoba.

Taka interakcja wymaga od aktorów skupienia i reagowania, na to, co robią i mówią widzowie, przy równoczesnym zachowaniu tempa spektaklu. Bo dzieje się w nim bardzo wiele. Wartka akcja, przeplatania piosenkami to zaleta przedstawienia.

Jego siłą jest także scenografia. Joanna Hrk pokazuje, że w teatrze można zagrać przedmiotami z życia codziennego. To pobudza wyobraźnię małych widzów, zaś rodzicom podpowiada, jak bawić się w domu w teatr. Kolorowe parawany, które przenoszą nas w kolejne krainy, są znakomitym dopełnieniem każdej sceny.

Podobać się może scena deszczowa w zalewanym wodą Pacanowie, w której mieszkańcy tańczą z ogromnymi parasolami i żalą się na swój los.

Poruszenie i entuzjazm wśród widzów wywołuje scena w diabelskim domu. Pan Niteczka i towarzyszący mu hrabia Strach stawiają czoła sprytnym i niebezpiecznym gospodarzom. Udaje się im umknąć przed zatrutą kolacją i ożenkiem z czarcią panną młodą. W diabły wcielają się ...drewniane wieszaki, znakomicie animowane przez aktorów.

Dorota Fluder–Głowacka, Dorota Korczycka–Bąblińska, Diana Jonkisz, Radosław Biniek, Sławomir Mozolewski i tytułowy Pan Niteczka Sylwestra Kuper poradzili sobie znakomicie. Dają widzom sporą dawkę humoru, nadają swoim postaciom charakteru i świetnie współgrają z widownią.

• Reżyseria: Waldemar Wolański. To czwarta realizacja Waldemara Wolańskiego w Zdrojowym Teatrze Animacji im. Bogdana Nauki. Po „Królewskim wróblu” Izumi Yoshidy (2014) oraz dwóch utworach swojego autorstwa – „Królewna z drewna” (2019) i „Złodziej czasu” (2022)
• Scenografia: Joanna Hrk
• Muzyka: Michał Makulski
• Występują: Radosław Biniek, Diana Jonkisz, Dorota Fluder-Głowacka, Dorota Korczycka – Bąblińska, Sylwester Kuper, Sławomir Mozolewski

Repertuar ZTA znajdziecie TUTAJ