Zamek w Słońsku - powiat sulęciński

Zamek ograbiony przez Armię Czerwoną w 1945 r., wcześniej kilkakrotnie przebudowywany po tym jak w XVII w. najechali i spalili go Szwedzi, w całkowitą ruinę popadł w czasach nam współczesnych. Co prawda po wojnie nie doszło do planowanej rozbiórki pałacowej rezydencji - a istniały obawy, że położona w sąsiedztwie granicy budowla może stać się niemiecką bazą wypadową – jednak niespełna trzydzieści lat później nie było już ratunku. Posiadłość wykorzystywana jako spichlerz zbożowy spłonęła w niewyjaśnionych okolicznościach w 1975 r. Od tamtej pory straszy gołymi murami i pustymi otworami okiennymi.

Zanim w 1426 r. nastali w Słońsku joannici, w miejscu późniejszego zamku od kilkudziesięciu lat stał murowany dwór rycerski. Zakonnicy wznieśli tutaj założenie na planie prostokąta, z budynkiem mieszkalnym usytuowanym wzdłuż wschodniej kurtyny murów i dziedzińcem po stronie zachodniej. Wjazd był od strony północnej. W następnym stuleciu mistrz Tomasz von Runge dobudował do części mieszkalnej budynek renesansowy. Całość założenia otaczała mokra fosa.
Po najazdach szwedzkich zamek pozostawał przez 10 lat w ruinie, po czym joannici przystąpili do odbudowy nadając mu charakter barokowej rezydencji (1688 r.). Sto lat później, podczas kolejnej przebudowy zniknęły fosy i część murów. Przy okazji obniżony został dziedziniec, dzięki czemu fasada pałacu zyskała trzecią kondygnację.

Tradycje joannitów były w Słońsku wciąż żywe także po kasacie zakonu w 1810 r. Zamek przejęło stowarzyszenie arystokratyczne Zakon Joannitów Królestwa Pruskiego. A od 1852 r. była tu znowu oficjalna siedziba zakonu wskrzeszonego w Brandenburgii przez Fryderyka Wilhelma IV. Przy zamku działał m.in. szpital, muzeum i archiwum. Odbywały się tu również zjazdy rycerzy joannickich z całych Niemiec. Dzień rycerski, jedna z najważniejszych uroczystości zakonnych, ponownie obchodzony jest w odrestaurowanej farze w Słońsku od 2001 r.

Zamek w Słońsku, Plac Zamkowy