Wysyp podgrzybków trwa! Sprawdź, gdzie rosną te grzyby i jak wyglądają? Czy są trujące podgrzybki i z czym można je pomylić?

Podgrzybki to wyjątkowo popularne grzyby. Choć ich nazwa sugeruje jakąś podrzędność, wcale tak nie jest. Wśród nich są smaczne gatunki, które warto zbierać. Niestety panuje spore zamieszanie związane z nazwami tych grzybów i tym, czy rzeczywiście są podgrzybkami. Mykolodzy, czyli badacze grzybów, co rusz zmieniają nazwy gatunków, a także ustalają nowe związki między nimi. Dlatego niektóre podgrzybki oficjalnie mają inne nazwy lub są zaliczane do różnych gatunków. Tutaj skupimy się na grupie grzybów, które tradycyjnie nazywano podgrzybkami.

Obecnie jego oficjalna nazwa to podgrzyb brunatny (Imleria badia), a jest zaliczany do rodziny borowikowatych. Jednak to najbardziej znany i popularny podgrzybek. Jak wygląda podgrzybek brunatny? Ma gładki, ciemnobrązowy kapelusz z żółtymi rurkami, natomiast trzon jest jasnobrązowy. Po uciśnięciu lub nacięciu grzyb sinieje. Podgrzybek brunatny to jadalny grzyb o przyjemnym smaku, jednak należy go jeść tylko po obróbce termicznej.

Podgrzybek zajączek (Xerocomus subtomentosus), zwany potocznie zajączkiem, to kolejny popularny podgrzybek. Ma jaśniejszy kapelusz niż podgrzybek brunatny i jest on lekko aksamitny. Rurki są żółte, u starszych owocników mogą mieć oliwkowe lub brązowawe zabarwienie. Trzon ma dość zróżnicowane zabarwienie – od żółtego do brązowego. Podczas suchej pogody powierzchnia kapelusza jaśnieje i pęka.

Polecamy też: Te leśne grzyby urosną w ogrodzie! Sprawdź, jak „posiać” borowiki, koźlarze, kurki i maślaki

Oficjalna nazwa tego grzyba to podgrzybek złotopory lub suchogrzybek złotopory (Xerocomellus chrysenteron), natomiast potocznie również on jest nazywany zajączkiem i rzeczywiście jest bardzo podobny do niego. Różni się nieco ciemniejszym zabarwieniem powierzchni kapelusza (który również może pękać, gdy brakuje wilgoci) oraz czerwonawym zabarwieniem trzonu, szczególnie u starszych okazów. Do tego podgrzybka podobne są także inne grzyby, również nazywane zajączkami, czyli suchogrzybek obciętozarodnikowy oraz suchogrzybek oprószony.

Znany też jako podgrzybek wielobarwny, a najnowsza oficjalna nazwa to parkogrzybek czerwonawy (Hortiboletus rubellus). Ma kapelusz o zamszowej powierzchni i czerwonawym lub czerwonobrązowym kolorze, natomiast rurki są żółte. Trzon tego grzyba jest żółty, ale również może mieć czerwone zabarwienie.

Wszystkie gatunki zwyczajowo zaliczane do podgrzybków to grzyby jadalne. Nie ma wśród nich gatunków trujących.

Podgrzybki można pomylić przede wszystkim z innymi podgrzybkami. Szczególnie suchogrzybki są do siebie podobne. Młode podgrzybki brunatne bywają podobne do goryczaka żółciowego (często potocznie nazywanego szatanem). Jednak ten grzyb ma różowawe zabarwienie „gąbki” pod kapeluszem oraz ciemniejszą siateczkę na trzonie. Jest niejadalny, ale nie jest trujący – ma po prostu bardzo gorzki smak. Teoretycznie możliwe są również pomyłki gorzkoborowikiem żółtoporym lub modroborowikiem ponurym. Obydwa te grzyby mogą powodować zatrucia, jednak ponury bywa uważany za jadalny po dłuższej obróbce termicznej. Sprawdź, jak wyglądają niejadalne i trujące borowiki i na jakie gatunki trzeba uważać.

Podgrzybki to grzyby występujące dość powszechnie i niezbyt wybredne, co do siedliska, choć i one mają swoje „ulubione” drzewa, czyli gatunki, z których korzeniami tworzą tzw. mikoryzę.

• Podgrzybek brunatny – występuje w lasach iglastych i mieszanych, chętnie rośnie pod sosnami i świerkami; pojawia się od lata do jesieni.
• Podgrzybek zajączek – ten grzyb rośnie w lasach iglastych i mieszanych, ale można go też spotkać w różnych zaroślach i parkach. Najchętniej rośnie pod dębami, ale też grabami i bukami.
• Podgrzybek złotawy (podgrzybek złototopory) – jest bardzo pospolity i rośnie nie tylko w lasach (liściastych i iglastych), ale też parkach. Można go spotkać pod bukami, sosnami, dębami. Rośnie od czerwca do listopada.
• Parkogrzybek czerwonawy – rośnie w lasach liściastych (najczęściej pod dębami, brzozami i lipami), a spotkać go można do lipca do września.

Podgrzybki należy jeść po obróbce termicznej. Nadają się do gotowania, smażenia, duszenia, suszenie, a także marynowania – szczególnie młode okazy. Niekiedy „zajączki” są mniej cenione, bo dość szybko robaczywieją, a podczas wilgotnej pogody – pleśnieją (takich grzybów nie należy jeść!), jednak i one mają przyjemny smak i są dobrym uzupełnieniem grzybowych sosów, zup czy dodatkiem do różnych potraw.