Przekazanie notarialne kościoła pw. Najświętszego Imienia Maryi w Sulechowie

Co to oznacza dla parafian i kościoła? Kościół będzie w dalszym ciągu pełnił posługę duszpasterską, jedyne co się zmieni to to, że od teraz zarządzać nim będzie Ordynariat Polowy Wojska Polskiego.

Świątynia od wielu lat wymaga remontów. Niestety poprzedni właściciel – parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego nie miała wystarczających środków finansowych na ten cel, gdyż sama w dalszym ciągu potrzebuje pieniędzy na kolejne prace renowacyjne i remonty sulechowskiej fary.

Podpisana umowa darowizny pozwala Ordynariatowi Polowemu WP starać się o środki z budżetu MON na przeprowadzenie napraw i remontów.

Po podpisaniu umowy darowizny Szef RZI, wraz z delegatem 44 Wojskowego Oddziału Gospodarczego, w obecności administratora kościoła księdza ppłk Roberta Krzysztofiaka, dokonał oględzin oraz wstępnego oszacowania najpotrzebniejszych napraw garnizonowej świątyni.

Kościół został wybudowany w latach 1780-1790 jako świątynia protestancka. Dopiero 31 marca 1864 roku został przekształcony w prawnie erygowaną rzymskokatolicką parafię. Jego obszar oprócz Sulechowa obejmował następujące miejscowości: Cigacice, Radowice, Podlegórz, Głogusz, Kije, Mozów, Kruszynę, Krężoły, Obłotne, Kalsk, Buków, Łęgowo, Karczyn, Kolesin, Nowe Kramsko, Okunin i Klępsk. Parafia administracyjnie należała do archidiecezji wrocławskiej, którą w okresie międzywojennym zarządzał nieprzychylny Polakom kardynał Adolf Bertman. Choć katolicka parafia w protestanckim Sulechowie z większą akceptacją się nie spotykała, to działała prężnie, pomnażając stan posiadania świątyni i liczbę wiernych. W 1927 roku liczba katolików w mieście stanowiła już 1/10 jego mieszkańców, obejmując około 1000 wiernych. Kościół, choć władze jemu nie sprzyjały, wysiłkiem organizacyjnym parafian stale się rozbudowywał i piękniał, wpisując się trwale w pejzaż miejskiej architektury jako obiekt osobliwy, w protestanckim mieście jedyny. Parafianie dbali o odpowiednie wyposażenie świątyni w sprzęt liturgiczny i godny jej rangi wystrój. W 1872 roku utworzono muzyczny chór, instalując stare organy, które w 1905 roku zastąpiono nowymi, służącymi do dziś.

Szczególnie wiele troski poświęcono wystrojowi części ołtarzowej, urządzając skromny ołtarz główny i dwa boczne. W małym trójbocznym prezbiterium umieszczono obraz Bassariego „Maria z dzieciątkiem Jezus”, podarowany kościołowi przez Muzeum Berlińskie, a w ołtarzach bocznych widnieją dwa inne obrazy ofiarowane przez kapitułę wrocławską. Na jednej z jej ścian wisi od 1919 roku pamiątkowa drewniana tablica z nazwiskami 18 parafian, ofiar I Wojny Światowej. Wśród nich widać kilka nazwisk polskich: Józef Firlej, Karol Kordecki, Józef Kubaś. Od wiosny 1945 roku kościół pełnił niemal przez rok funkcję świątyni parafialnej, jako że fara była poważnie zdewastowana. Jej uporządkowanie wymagało wiele czasu i znacznego wysiłku. Prawnie kościół pozostawał świątynią parafialną aż do roku 1980, chociaż – jak wspomniano wcześniej – od 1946 roku był praktycznie kościołem pomocniczym, w którym w każdą niedzielę odprawiano jedną mszę świętą. Większych prac modernizacyjno-ozdobnych, ze względu na brak odpowiednich środków nie prowadzono.

Jedynie w 1965 roku, w ramach przygotowań parafii do milenijnych obchodów, położono na elewacji świątyni nowy tynk. Do sukcesywnych prac renowacyjnych przystąpiono w 1993 roku, wykorzystując wyłącznie środki parafian.

Od 1 lutego 2015 kościół pełnił rolę świątyni garnizonowej użyczonej przez diecezję na potrzeby wojska, a Biskup Polowy WP erygował w tym dniu Parafię Wojskową w Sulechowie. 30 kwietnia 2015 roku w obecności Biskupa Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej Tadeusza Lityńskiego i Biskupa Polowego WP Józefa Guzdka, dokonano uroczystego przekazania świątyni na potrzeby duszpasterstwa wojskowego. Od tej chwili posługę liturgiczną w kościele pw. Najświętszego Imienia Maryi w Sulechowie pełnią Kapelani Wojskowi.

ZOBACZ TEŻ

POŻEGNANIE ŻOŁNIERZY Z SULECHOWA, WYJEŻDŻAJĄCYCH NA MISJĘ