To prawdziwy hit! Młodzież tłumnie ciągnie na "Gusła" w Lubuskim Teatrze

W teatrze spotykamy młodzież z Zielonej Góry, Babimostu, Międzyrzecza… Pytamy o „Gusła”. W odpowiedzi najczęściej słyszymy: Epickie! Super! Sztos! Himalaje kultury! Mówią, że teraz inaczej patrzą na lekturę, że ją przeżyli całym swoim ciałem. Że lepiej ją zrozumieć. Że to zupełnie coś innego niż czytanie… I dodają, że teraz już wiedzą, co to znaczy przeżyć w teatrze katharsis.

Pytani przez nas nauczyciele także potwierdzają, że lekcje poza szkolną salą przynoszą lepsze efekty, bo młodzież inaczej je odbiera. Takie spektakle jak „Gusła” pomagają lepiej poznać lekturę, romantyzm czy powtórzyć materiał i przygotować się do egzaminu maturalnego.
Tak pozytywne oceny młodych widzów nikogo nie dziwią. Wszak „Gusła” zostały bardzo dobrze przyjęte przez dorosłą publiczność. I to nie tylko w Zielonej Górze. Sztuka była pokazywana na największym festiwalu teatralnym, w stolicy Szkocji, w Edynburgu. I tam zebrała tylko najlepsze recenzje.
„Gusła” w wersji scenicznej powstały w ramach projektu Przestrzenie Sztuki. Projekt ten jest finansowany z funduszy Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

- Jego podstawowym zadaniem jest trafienie z kulturą wysoką pod strzechy – mówi dyrektor Lubuskiego Teatru Robert Czechowski. - Postanowiliśmy pochylić się nad „Gusłami”. W pierwszej części jeździliśmy po wsiach z warsztatami, potem graliśmy fragmenty tej sztuki. Zagraliśmy improwizując mocno w kilku wsiach w regionie. Potem przyszedł czas na formę sceniczną. Z innym światłem, strojami, muzyką. I innym widzem. Wreszcie trzecia odsłona to sfilmowanie sztuki w plenerze.
- Duchy podpowiedziały mi, żeby zaprosić Grzegorza Brala wraz z przyjaciółmi – mówi dyrektor. - I tak zaprosiłem mistrza świata tego typu projektów, twórcę Teatru Pieśni Kozła we Wrocławiu. Nikt lepiej nie czuje takich klimatów, jak te w „Gusłach”, jak Grzegorz Bral, twórca Teatru Pieśni Kozła we Wrocławiu.

„Gusła: to sztuka obrzędowo – muzyczna. Do mówienia i śpiewania. Stąd refreny. To także sztuka polityczna, opowiadająca niejako o utracie przez Polskę niepodległości i tęsknocie za własnym krajem. Opowiadająca o najważniejszych dla człowieka wartościach.
- Ciężko zbudować dramat liturgiczny na scenie. To pachnie udawaniem. Starałem się robić bardziej teatr nawiązujący do obrzędowości a nie ją imitować – podkreśla reżyser.
W pełni muzyczny spektakl (genialna oprawa muzyczna Daniela Grupy) z niebywałymi kostiumami Adama Łuckiego ściska za gardło i pomaga pojąć głęboki sens słów Mickiewicza.