Warto się wybrać do powierzchniowego pomnika przyrody - Tańczący bór. Dlaczego?

- Lubimy wybrać się na spacer podczas weekendów. W tygodniu nie ma czasu, a w sobotę czy niedzielę chętnie gdzieś idziemy całą rodzinką - przyznaje Ewelina Garbyś. - Znamy Tańczący Bór, bo to fajne miejsce i inaczej wygląda latem, jesienią, zimą czy wiosną. Dlatego nam tam nigdy się nie nudzi. Nie wiedzieliśmy jednak, że to miejsce zostało pomnikiem przyrody.

Pomnikowym pomnikiem przyrody radni ustanowili drzewostan sosnowy, zajmujący powierzchnię 4,93 ha, nadali mu nazwę „Tańczący Bór”. Z wnioskiem o ustanowienie pomnika przyrody zwróciło się Nadleśnictwo Przytok.
Teren pozostaje w administracji PGL Lasy Państwowe Nadleśnictwo Przytok, w leśnictwie Kisielin. Drzewostan sosnowy, który jest objęty ochroną, od lat nie jest użytkowany gospodarczo. Plan Urządzania Lasu Nadleśnictwa Przytok na lata 2021 – 2030, określa wiek drzewostanu na 176 lat.
Rosnące w nim drzewa charakteryzują się nietypowymi dla sosny kształtami, przybierając formy kandelabrowe, łukowato wygięte, poskręcane. Luźne zwarcie drzew, brak większych krzewów i podszytu, nadaje wrażenie lasu parkowego z „zachowanymi” układami alejek i osiami widokowymi.

Bliskie położenie od miasta i zamieszkałych osiedli sprawia, że jest to miejsce znane lokalnej społeczności, a przez to licznie odwiedzane. Dostęp ułatwia przebiegający obok szlak rowerowy. Zachowanie tak ciekawego w swojej formie krajobrazowej drzewostanu w obrębie miasta, istotnie przyczyni się do pogłębienia świadomości ekologicznej, a także znacząco wzbogaci różnorodność biologiczną obszarów objętych ochroną w mieście.
Nie tylko w Zielonej Górze spotkamy takie "tańczące sosny". Znajdziemy je także w okolicy Lubska i innych miejscowości w zachodniej części Polski.

Mieszkańcy, którzy trafią do tańczącego boru zastanawiają się, skąd się te dziwne drzewa tu wzięły? Pomysły na odpowiedź są różne, łącznie z taką, że to sprawka kosmitów, którzy musieli kiedyś tu wylądować. Okazuje się, że nie tak trudno wyjaśnić tę tajemnicę. Tu rękę musiał przyłożyć człowiek, zakładając specjalne plantacje.
Już w dawnych czasach znane były przypadki, kiedy ludzie uprawiali krzywe drzewa. Po to, by np. łatwiej im było potem budować łodzie czy meble. Tak też mogło być i w przypadku zielonogórskiego "roztańczonego lasu". Przedwojenni mieszkańcy mogli celowo prowadzić wzrost pni, gdy sosny były jeszcze małe i młode. Chodziło im o to, by było im łatwiej produkować stoły, ławy, pergole do ogrodu lub inne tzw. giętkie meble.