"Gusła" Lubuskiego Teatru oczarowały publiczność w Edynburgu. Ekipa podsumowała sukces na festiwalu

– Wracam z Edynburga absolutnie dumny, jako dyrektor i szczęśliwy, że się udało ziścić marzenia, które wielu osobom wydawały się nierealne i wzięte z marsa, ale tylko, kiedy wyznacza się takie azymuty i konsekwentnie się do nich dąży, udaje się je zrealizować – podkreśla Robert Czechowski, dyrektor Lubuskiego Teatru. – Tym razem się udało.

Również Kamil Derda, asystent dyrektora i koordynator wyjazdu podkreśla, że wiele osób mówiło, że ten wyjazd jest niemożliwy i nie ma prawa się udać, a jednak nie tylko się udał, a przyniósł wielki sukces aktorów i całej kipy.

O co mogło chodzić? Może o język polski, ale w tej sztuce okazało się, że nie potrzeba tłumaczenia.

–„Gusła” Lubuskiego Teatru, grane w języku polskim, są przykładem śmiałego, ekscytującego, przerażającego wręcz teatru fizycznego. Rezygnując z potrzeby bycia zrozumianym przez anglojęzyczną widownię, spektakl ten oferuje coś bardziej magicznego i trudnego do opisania. Rzeczywiście próba nadania mu jednej konkretnej interpretacji wydaje się sprzeczna z tym, czym właściwie jest. Brak tłumaczenia powoduje, że widz sam musi sobie tłumaczyć i nadać znaczenia – napisała w recenzji Sally Scott ze „The Scotsman”.

– Pięknie, żarliwie ludzie grali. To się spotkało z genialnymi recenzjami. Po to się tam jedzie, żeby dostać 5,4, 3 gwiazdki. My dostaliśmy wszystkie recenzje pięciogwiazdkowe. To był absolutny max. To dodaje skrzydeł, kiedy jesteś jednym z najważniejszych elementów tego festiwalu – opowiada dyrektor Czechowski. – W brytyjskim przewodniku teatralnym przeczytaliśmy, że jesteśmy największym wydarzeniem tego festiwalu. Te gwiazdki otwierają nam okno na świat.

Pracownicy teatru wyjaśniają, że „Gusła”, grane początkowo w uproszczonej wersji, w małych miejscowościach województwa lubuskiego, jako spektakl plenerowy, wyewoluowały w wersję sceniczną i wyznaczyły (według entuzjastycznej opinii recenzenta) nową jakość na międzynarodowym festiwalu.

Daniel Grupa, odpowiedzialny za opracowanie muzyczne i muzykę na żywo wyjaśnia, że w tym spektaklu muzyka współdziała z aktorem.

– Było często tak, że oni pokutowali ze zmęczenia, a jednocześnie byli na pełnej koncentracji, nie było potknięć. Oczywiście paluszek mi omsknął nieraz, bo to jest granie na żywo. Ale dla mnie najważniejsze było to, żeby ich trzymać, tyle, ile mogłem starałem się ich trzymać, a oni szli jak burza – podkreśla.

Ekipie łatwiej było zrealizować przedstawienie, bo już wcześniej koordynator wyjazdu pojechał na miejsce.

– Zmierzyłem się z przede wszystkim z barierą językową, która okazałą się do przejścia po paru dniach. Okazało się kontakt bezpośredni w takich sytuacjach jest niezbędny i bardzo pomocy. W zasadzie wszelkie szlaki przetarłem w maju, kiedy pojechałem do Edynburga na spotkania z ekipą techniczną i biurem promocji. Z perspektywy czasu okazały się przydatne do przeprowadzenia całej operacji w miarę bezboleśnie i tak się stało – przyznaje K. Derda.

Czytaj też:

• Ostatnia jazda Cadillac'a. Zespół po ponad 30 latach schodzi ze sceny i daje czadu na Placu Teatralnym. "To fenomen, będzie ich brakować"
• Magia płynąca ze sceny. Kuba Badach zachwycił winobraniową publiczność

Zobacz też wideo: