Zielona Góra. To już 13. tablica w alei znanych zielonogórzan. Tym razem poświęcona prof. Marianowi Eckertowi

Pomysł, by w postaci pamiątkowych płyt zachować w pamięci i złożyć podziękowania znanym, zasłużonym zielonogórzanom, był nieżyjącego już dyrektora Muzeum Ziemi Lubuskiej dra Andrzeja Toczewskiego. Uważał, że miasto, jego klimat tworzą ludzie i nie powinniśmy, gdy ich już nie ma wśród nas, o nich zapominać.

Pierwsza tablica pamiątkowa poświęcona została Tadeuszowi Kuntze, polskiemu malarzowi urodzonemu w Zielonej Górze w 1727 roku. Uroczystość odsłonięcia płyty odbyła się 20 lat temu i zapoczątkowała ona aleję znanych zielonogórzan. Z czasem pojawiały się na deptaku kolejne tablice. W środę odsłonięto 13. z rzędu, poświęconą historykowi, naukowcowi, wojewodzie zielonogórskiemu profesorowi Marianowi Eckertowi (1935-2015).
- To wyjątkowy moment, by odsłonić tę tablicę. W tym roku obchodzimy 800-lecie Zielonej Góry, a pan profesor, gdyby żył, miałby dziś 90 lat – mówił dyrektor Muzeum Ziemi Lubuskiej Leszek Kania i dodał, że decyzja o tym, by uczcić tę niezwykłą postać zapadła podczas posiedzenia Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Ziemi Lubuskiej. Autorem pamiątkowej tablicy jest rzeźbiarz Artur Wochniak.

Syn profesora Wojciech Eckert nie krył wzruszenia.
- Ojciec zawsze cenił gesty, chcę podziękować za te gest uczyniony w jego stronę – podkreślał. – Cieszę się, że są tu z nami osoby z ojca pokolenia, cieszę się, że jest młodsze pokolenie, uczniowie ojca, cieszę się że są młodzi ludzie, którzy dziś wiedzą, kim był Marian Eckert.
Profesor Eckert w 1950 r. podjął studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Poznańskiego, w 1953 roku posądzony o „krytyczny stosunek do rzeczywistości i ZSRR”, został skreślony z listy słuchaczy.
- Został skierowany do pracy w charakterze nauczyciela do szkoły w Rzepinie. Ale nie historyka, lecz nauczyciela wychowania fizycznego – opowiadał Leszek Kania. - Po wydarzeniach Października ’56 wznowił i ukończył studia. W 1965 r. uzyskał stopień doktora, a w 1974 r. habilitację na UAM w Poznaniu. W 1978 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1988 - profesorem zwyczajnym.
W 1967 r. został pracownikiem Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze. Dwukrotnie pełnił funkcję prorektora, a w latach 1987-1990 był rektorem WSI. Pracował w Instytucie Historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego.
- To był belfer z krwi i kości, który całe swoje życie poświęcił nauczaniu. Studenci i uczniowie wysoko cenili zajęcia profesora, a jego wykłady skupiały zawsze liczne grono słuchaczy. Sam pamiętam, że na nasze wykłady, kiedy studiowałem na WSP, przychodzili studenci innych kierunków - zauważa L. Kania. - W latach 80. XX wieku był zaliczany do grona najlepszych nauczycieli akademickich w Polsce.

W latach 1993-1997 zajmował stanowisko wojewody zielonogórskiego, był radnym sejmiku lubuskiego.
- Cieszą się, że są tu obecni jego bezpośredni współpracownicy: Antonina Grzegorzewska, Ewa Tworowska i inni – podkreślał dyrektor Muzeum Ziemi Lubuskiej. - Pan profesor cenił swoich współpracowników ze względu na kompetencję. Jako wojewoda odegrał bardzo dużą rolę w rozwoju regionu, miał świadomość naszego położenia, stawiał na transgraniczność.
Pasją jego życia były podróże. Najpierw po Europie, potem po Afryce Zachodniej i Równikowej, Karaibach, Syberii i Ameryce Północnej.
Dorobek naukowy prof. M. Eckerta obejmuje ponad dwieście pozycji, w tym 15 książkowych.

Zobacz też 20 kultowych miejsc Zielonej Góry:

Kultowe miejsca Winnego Grodu
Zobacz dziwne budynki Zielonej Góry:
Dziwne obiekty Winnego Grodu
b]Czytaj też:

• Niesłychane, co ludzie zostawiają w lasach w okolicy Zielonej Góry i Nowej Soli! Mamy wysyp grzybów i... śmieci. Zobacz zdjęcia
• Uniwersytet Trzeciego Wieku w Sulechowie ma już 18 lat! Właśnie zainaugurował rok akademicki. Zobacz zdjęcia
• Zielona Góra. Te psy odnajdują zaginione osoby, ratują im życie. To strażacy na czterech łapach. Zobacz strażackie psy